UNKINAN DAGOEN ESERLEKU ONENA DA
Eserleku bat naiz,1974ko otsailaren 18an, Itxasne izeneko neskatxa batek sortu ninduen goiz batean. Handik denbora batera, dena ondo egon zela jakinda Unkinara eraman ninduten horko neska-mutilak nire gainean esertzeko.
Pozik eta nerbioekin nengoen baina nire gainean eseriko ziren neska- mutilen zain ere. Nire funtzioa jendea lasai esartzea da, baina lagun berriak egitea ere.
Egun baten erre egin zitaten eta min handia eman zidaten, Hurrengo egunean mutiko batek itzali egin zidan sua. Baina suak egindako kalteengatik( gauza errea) aldatu egin zidaten.
Gaur egun dena marroia naz ,hankak eta besoak izan ezik beltzak direlako. Nire anaia berdina da nire aurrean dago eta bakarrik gaudenean berba egiten dugu baina jendea dagonean isilik egon behar gara eta harrapatzen bagaituzte igual atxilotuak izango gara.
Handik gutxira seigarren eta bosgarren mailako neska-mutilakak hasarratu egin ziren .nagusiek ez ziotelako nire gainean esartzen uzten bosgarren mailari. Oso txarto pasatu nuen bakarrik sentitzen nintzen inor nire gainean ez zelako esertzen, zigortuta zeudelako.
Baina zazpi egun pasa ziren eta parkatu egin zirenez denak nire gainean esetzen ziren eta dena behar bezala geratu zen. Eta txandak egiten zuten nire gainean ezartzeko.
Hortik aurrera nire bizitzako ahaztu ezin dudan momentua izan zen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.